نبض لحظه رو نگه دار
نزار عشقمون بمیره
نزار ضربه های ساعت
منو از تو پس بگیره
عقربک های زمونه
خستگی سرش نمیشه
نگو بر میگردی فردا
دل که باورش نمیشه
منو تو قلبت نگهدار
مثل شعله تو زمستون
نزار از تو دور بشم باز
بی تو قلبم میشه داغون
منو تو قلبت نگهدار
حرف من یه التماسه
هیچ کسی بجز تو انگار
قلبمو نمیشناسه
تو رفتی و من شدم لحظه شمارت / دو قطره اشک مانده یادگارت
اگر برگشتی و من را ندیدی / بدان که مرده ام از انتظارت . . .
.
.
.
من شکستم تا تو را عاشق کنم / بعد من باران فقط آب است و بس
هر که بعد از من سراغت را گرفت / زشت یا زیبا فقط خواب است و بس . . .
.
.
.
در این بازار نا مردی به دنبال چه می گردی نمی یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی برو بگذر از این بازار از این مستی وطنازی اگر چون کوه هم باشی در این دنیا تو می بازی
.
.
.
هرکه را از دست میدهیم بی آنکه بخواهیم پاره ای از وجود ما را میبرد پس سعی کن کمتر از دست بدهی تا وجودت صد تکه نشود
مثل خوابی کودکانه
در عبوری بی بهانه
با زبانی صادقانه
مثل شب سر در میانه
مثل امیدی به دانه
مثل گرمای یه خانه
مثل دست یک کشاورز
پر خم اما عادلانه
آفتابی مهربانه
روزگاری لایقانه
مردمی رنگ زمانه
میکشند این صادقانه
در نگاه این ترانه
سردی دیواره بانه
مثل لبخند سمانه
عاشقانه عاشقانه ...
تو که رفتی همه ی خاطره هایم پژمرد
نه تو دیگر هستی
نه نگاهی که در آن دلخوشی ام سبز شود
بعد تو کلبه ی دل غمکده ای تاریک است .