بیا مونس من . . .

این قاب عکس کهنه ی تو از گریه های من بی تابه بی تابه  

کاش برگرده صدای نازنینت توی کلبه  

بی تو من , همصحبت من کوه تاریک زمونه است  

تو که باشی با من , این همه تاریکی همش خیاله  

پس بیا کنارم که دلم , واست لحظه شماره